De jury
Stichting HeArtpool zoekt voor elke jury een nationale / internationale voorzitter. Deze benoemt zelf drie juryleden om genomineerden voor te dragen en de laureaat te kiezen.
De winnaar van de voorafgaande prijs is tevens jurylid.
2004 - Robert Zandvliet
De Wolvecampprijs, de prestigieuze prijs voor jonge schilders, werd dit jaar gewonnen door Robert Zandvliet. Terwijl medegenomineerde Kiki Lamers als eerste afviel, was de keuze tussen Gé-Karel van der Sterren en Zandvliet moeilijk, maar volgens voorzitter Wim van Krimpen, gaf uiteindelijk het schilderij, Abstracte compositie met vele gele tinten uit 2004, de doorslag. Hij noemde Zandvliet: “de meest pure schilder van de drie. In zijn werk zie je de worsteling. Uiteindelijk zijn we daarvoor gevallen.” De prijs werd aan Robert Zandvliet uitgereikt door de COBRA-schilder Constant.
Robert Zandvliet
Robert Zandvliet behoort tot de categorie veelbelovende jonge kunstenaars die in 2002 al zijn eerste grote overzichtstentoonstelling had in het Stedelijk Museum. Zandvliet is een ‘echte schilder’, die zijn inspiratie uit de schilderkunst en het landschap haalt. Het gaat hem in zijn werk om ruimte, licht en traagheid, en in dat opzicht borduurt hij in feite voort op de Hollandse traditie. Op de site van De Pont staat over Robert Zandvliets vroegere werk: ‘De observerende blik is de leidraad in het werk van Robert Zandvliet’. Zijn schilderijen zijn verstilde, geconcentreerde voorstellingen van een autospiegeltje, een vliegtuigraampje, een televisiescherm, een cameralens – weinig spectaculaire motieven die veelal te maken hebben met kijken en zichtbaar maken. Zandvliet voegt zich in de typisch Nederlandse schildertraditie die door Svetlana Alpers werd geschetst als ‘het oog dat wikt en weegt’’. De laatste jaren speelt het landschap, of landschappelijke elementen, een veel prominentere rol in zijn werk. Maar hij werkt niet langer realistisch, laat de horizon los en komt in zijn grote en kleine doeken tot een Willem de Kooning-achtige ruimtelijkheid, waarin kleur, vorm en tegenvorm essentiële elementen zijn. Over het Hollandse licht zegt hij, dat het er volgens hem nog steeds is. Als hij uit het buitenland weer terugkomt, landt op Schiphol en dan de trein naar Rotterdam neemt, dan ziet hij het. Ziet hij dat het anders is dan bijvoorbeeld het Italiaanse licht, dat harder is, droger, waardoor je eerder naar de contouren van de dingen kijkt. Holland heeft van die vette kleuren, aldus Zandvliet en als het aankomt op de schilderkunst, dan is een geschilderde wolk van van Goyen of Weissenbruch onvergelijkbaar met een wolk van bijvoorbeeld Pierro della Francesca. De laatste schildert bij wijze van spreken een uitgeknipte wolk die gewoon wit is, terwijl het bij Van Goyen of Weissenbruch eerder transparant en romig is.
De genomineerden
De jury heeft gekozen voor drie schilders met een zekere staat van dienst in binnen- en buitenland, voor kunstenaars met ieder een uitgesproken persoonlijk, en daardoor herkenbaar handschrift, schilderkunstige kwaliteiten en eigenwijze onderwerpen. Gedrieën geven ze een even kort en krachtig als overtuigend beeld van wat de schilderkunst in Nederland vermag.
Juryrapport
Wim van Krimpen: ‘We hebben vanmiddag van doen met de fine fleur van de Nederlandse Schilderkunst. Dat was te verwachten gezien de samenstelling van de jury. Vanmorgen bij de jurering schrokken we van onze eigen keuze. Wat hadden we onszelf aangedaan. De schilderkunstige kwaliteit van de drie kandidaten zijn erg hoog. Kiki Lamers, Gé-Karel van der Sterren en Robert Zandvliet zijn allen uit duizenden te herkennen. Sterk bij Kiki Lamers is het getemperde palet. In combinatie met de beklemmende beelden. Robert Zandvliet slaagt erin met abstracte beelden te ontroeren. Gé-Karel van der Sterren sampled de wereld in één schilderij bijeen met de radicale twijfel van vandaag. Wat nu? De jury is niet unaniem. Zonder in details te treden, na heftige, doch indringende maar ook opgewekte discussies bleef de keuze tussen Gé-Karel van der Sterren en Robert Zandvliet. De overwegingen voor van der Sterren waren zijn zeer persoonlijke en in zekere zin unieke handschrift en de moderne inhoud. Overwegingen voor Robert Zandvliet waren de pure schilder, je ziet de worsteling en het ontstaan als ook de ontwikkeling. Dames en heren, wij bereiken het einde van deze samenvatting van interessante discussies in de jury, die ons hoopvol stemden over het huidige niveau van de schilderkunst in Nederland. Eén schilderij heeft uiteindelijk de doorslag gegeven bij de keuze van de winnaar. Het schilderij met de intrigerende titel ‘Zonder titel 2004’ is gemaakt door de uiteindelijke winnaar. Over dit schilderij was de jury unaniem. Het schilderij is gemaakt door Robert Zandvliet, die daarmee de Wolvecampprijs 2004 gewonnen heeft.