In het wandelgebied achter de Sint Lambertusbasiliek is een aantal sokkels geplaatst waarop kunstenaars op uitnodiging gedurende een aantal maanden driedimensionaal werk presenteren. Een breed publiek komt door deze buitenexpositie op een ongedwongen manier met kunst in aanraking. Al weer voor de vijfde keer wordt ‘Achter de Basiliek’ georganiseerd. Wederom een mijlpaal voor HeArtpool.
Deze keer wordt onder de titel ‘Helden op sokkels’ werk geëxposeerd van de Hengelose kunstenaars Jan Baetsen (1944), Ali Koubâa (1943), Wim van Oostrom (1933), Ben Schildkamp (1955) en Evert Strobos (1943). Ieder heeft drie sokkels toegewezen gekregen en heeft daarvoor speciaal nieuwe beelden gemaakt. Bij Wim van Oostrom liet zijn gezondheid dit niet toe. Hij laat eerder vervaardigde bronzen plastieken zien. Voor de andere vier is het een extra uitdaging sokkelbeelden te vervaardigen. Zij doen dit hier nu voor het eerst. Hun ‘normale’ ruimtelijke werk verdraagt geen sokkel, het kenmerkt zich door een eigen, directe ‘geaardheid’.
De exposanten hebben geenszins de intentie zich als een held op een sokkel te plaatsen. Veel eerder is het vanuit de organisatie een eerbetoon aan de generatie kunstenaars die in het laatste kwart van de vorige eeuw voor een belangrijk deel een gezicht gaven aan de beeldhouwkunst en de kunst in de openbare ruimte in Hengelo en daarbuiten. Een groot aantal kunstwerken van Jan Baetsen, Ali Koubâa en Evert Strobos zijn in opdracht vervaardigde kunstwerken in het openbare domein van Hengelo. Ben Schildkamp manifesteert zich vooral door aan allerlei beeldende kunstmanifestaties deel te nemen en geeft daardoor zijn werk een meer tijdelijk karakter. Wim van Oostrom’s beelden zijn autonoom en van een beperkte omvang en vragen om een sokkel.
Dat het in dit geval vijf mannelijke kunstenaars betreft, mag geen toeval heten. Het ademt de toenmalige tijdsgeest. Monumentale kunst was in die jaren vooral een mannenaangelegenheid.
De twee ‘helden’ uit de 20e eeuw (zie tekst in kolom rechts) geven wat mij betreft de vijf exposanten van ‘Achter de Basiliek V’ een kunsthistorische context. Het werk van Baetsen, Koubâa, Van Oostrom, Schildkamp en Strobos beweegt zich binnen de grenzen van het abstraherende, de fundamentele kunst, de minimal art en het constructivisme.
Tegelijkertijd stelt het kunstenaarsquintet rondom de Basiliek een beeldende compositie samen. De kunstwerken vloeien ineen tot een ensemble, waarin ze een relatie aangaan met de omgeving en met elkaar.
