Op 6 februari 1997 werd de 24 jaar jonge Maaike Kuiper op brute wijze vermoord.
In Hengelo, in haar eigen flat.
Een jaar later plaatsten haar ouders, Paul en Ina Kuiper-Wicherts, een herinneringsadvertentie in de krant. Toen nog één eenvoudig regeltje. Het was de eerste advertentie van een tot nu toe onafgebroken reeks van 24 treffende, poëtische tekstjes. Met die dichterlijke odes brachten de ouders van Maaike een wel heel passend eerbetoon aan hun dochter. Want zij had, zo bleek pas na haar dood, op de middelbare school een paar schriftjes volgeschreven met gedichtjes, bij elkaar liefst 171. Deze zijn postuum uitgebracht in een bundel die van haar ouders de titel ‘G e d a c h t Gedicht’ kreeg.
Tien jaar na de moord prijkten gedichten van Maaike hier op de sokkels en verscheen op initiatief van de Pabo in Hengelo een selectie van 24 (gelijk aan het aantal levensjaren van Maaike) van haar gedichten in een bundeltje met de titel ‘Het laatste debuut’. Pabo-studenten waren betrokken bij de selectie, waarbij gelet werd op geschiktheid voor basisschoolleerlingen. Alle stagescholen van de Pabo ontvingen een exemplaar van ‘Het laatste debuut’.
Nu is het de beurt aan de 24 kostbare en krachtige dichterlijke uitingen van haar ouders. Ook die verdienen het op een voetstuk te staan. Hun 25ste herinneringsgedicht is op de 25ste sterfdag van Maaike, op 6 februari 2022, onthuld door Paul en Ina. Marinus van den Berg, auteur van onder andere ‘Verdriet dat niet verdwijnt’, heeft een mooie toespraak gehouden. Lees die hier terug.
Bij de bijeenkomst heeft een nichtje van Maaike, Suzanne Kuiper, haar eigen gedicht voorgedragen.
